Tweede keer goede keer, dacht ik, toen ik op tijd aan de haven stond. Daar ging het toch maar traag vooruit, maar uiteindelijk zaten we op een boot. Vijftien minuten later dobberden we een eindje buiten de haven rond, problemen met de motor, dus terug naar Puerto Ayora en wisselen van boot.

Altijd een goed begin, maar deze boot had zachtere zetels en de zee was rustig dus een uiltje knappen zat er wel in. In Puerto Villamil moest ik nog een tax betalen, want elk moment om geld uit je zakken te kloppen, wordt best aangegrepen. Taxi dropt mij af bij een guesthouse waarvan ik een tip heb gekregen, helaas kan ik niet dezelfde prijs onderhandelen, maar wel privekamer met airco, en dat laatste bleek al direct van pas te komen. Isabela is gelijk een pak warmer dan Santa Cruz en bewolking kennen ze hier niet. De zon blijft dus de hele dag door ongenadig hard schijnen.

Na een paar uurtjes rondwandelen moest ik alweer naar binnen en koude douche pakken. Wat ik echter gezien had, stond mij wel aan: de stad was eigenlijk een dorp, verharde weg ipv beton/asfalt, direct aan het strand, dat voor een kilometer of 2 doorliep, pelikanen en boobies die aan het vissen zijn op 5 meter van de waterlijn, een paar verloren gelopen flamingo’s, teveel om op te noemen. Na de koude douche besluit ik de free snorkling uit te proberen aan Concha de Perla. Na een korte wandeling sta ik alweer volledig in het zweet en voelen mijn kuiten verbrand, dus voelt het heel goed om in het koele water te gaan. Helaas is de zichtbaarheid niet super en is er niet veel activiteit in het water, het wat toch leuk zwemmen. Later leerde ik het beter is ‘s morgens te gaan (editors note: dat is nooit gelukt). Op het strandje ernaast lagen er ook een hoop zeeleeuwen te pitten in de schaduw, de zitbanken zijn allemaal in gebruik. Ertussen liggen er nog wat iguanen om het plaatsje af te maken. ‘s Avonds kom ik wat bekend volk tegen op een pleintje met een paar BBQ’s en gaan we nog eentje drinken aan het strand. Leuke plaats, dit eiland!

De dag erna heb ik de Túneles toer geboekt, dus geen free snorkling. Met de boot door een hoop bruggen in het water, ooit gemaakt door lavauitbarstingen van een van de vulkanen op het eiland. Het water is superhelder, dus we zien hier en daar een schildpad in het water, naast veel vissen. We gaan even aan land om de Bluefooted Boobies te zien. Die zijn juist aan het nesten, er zitten ook een paar jonkies die nog niet genoeg sardienen gegeten hebben om blauwe poten te krijgen. Ik was helaas niet voorbereid op veel rotswandelen en gleed uit met mijn flipflops, wat resulteerde in een snee in mijn teen. Crew van de boot weigerde een pleister te geven omdat die zou kunnen loskomen in het water en dat is vervuiling. Dus voet in het zoute water als ontsmetting, snorkelmateriaal aan en effe snorkelen aan de tunnels. De gids bracht ons via een paar scholen vissen naar een koppel pingiuns op een rots. Op de terugweg kregen we ook nog 2 grote zeepaardjes te zien, schittend!

Iedereen terug de boot op en op naar de volgende snorkelspot. Na een stukje navigeren tussen de rotsen kregen we een hoop whitetip reefsharks, die aan het rusten waren onder een rots, gevolgd door een tiental serieus grote schildpadden die rustig aan het eten waren en ons volledig negeerden, met op het einde nog een stingray die zichzelf aan het ingraven was. Geen zeepaardjes meer, maar een supersnorkeltocht, ik kon gerust nog een uurtje blijven.

Bij terugkomst een boekje lezen onder de palmboom, en wachten op Whatsapp berichtje van het duikcentrum om te horen of de duik morgen doorgaat of niet.

Quote uit dat boek, The Wise Man’s Fear van Patrick Rothfuss, toeval zeker? :)

No man is brave that has never walked a hundred miles. If you want to know the truth of who you are, walk until not a person knows your name. Travel is the great leveler, the great teacher, bitter as medicine, crueler than mirror-glass. A long stretch of road will teach you more about yourself than a hundred years of quiet introspection.

’s avonds weer naar het pleintje, waarvan ik ontdekt heb dat het Mercado noemt en dat iedereen daar gaat, want het is lokaal eten aan een schappelijke prijs. De lokale bevolking vindt er soms zelfs geen plaats omdat de toeristen te boel aan het overpakken zijn. Goed of slecht?

Uiteindelijk bericht gekegen dat de duik doorgaat, dus weer vroeg op (geen free snorkling) en de boot op naar Tortuga Island. De zichtbaarheid is helaas superslecht, en de divemaster gaat veel te snel, waardoor iedereen die een meter of 3 achter hem zwemt, niets te zien krijgt. Op het einde van de duik passeert er echter een manta ray, met een spanwijdte van 5-6 meter. Ik vergeet even te ademen. Tweede duik meer van hetzelfde, ik krijg de hammerheads en andere roggen niet te zien, maar wederom wordt een bijna verloren duik gered door een manta ray, die 2 keer passeert. Weinig te noteren in mijn duiklogboek uitgenomen MANTA RAY MANTA RAY MANTA RAY!!!. Gopro niet uitgehaald wegens slechte zichtbaarheid, dus geen filmpjes of foto’s helaas.

’s Avonds besloten om nog een dag te blijven want het eiland is te geestig. Daarna ga ik toch maar terug naar Santa Cruz. Ik ben zeker geen fan van de stad, veel toeristischer vergeleken met Isabela, maar daar kun je wel beter duiken en dat wil ik nog wel een paar keer doen (ook hoop ik een betere prijs te krijgen als ik een paar dagen samen boek).

De volgende dag sta ik nog vroeger op, weer geen free snorkel, maar een wandeling naar Mura de las Lagrimas, een aandenken aan de tijd dat Isabela een gevangeniskolonie was. De muur zelf is weinig interessant, maar de weg ernaartoe heeft wat aftakkingen aan poeletjes met vogels, een hoop landschildpadden naast de weg, een brandende zon en een paar mooie uitzichtpunten. Op de terugweg vind ik ook nog wat rotsen aan de zee, met een hoop leguanen en vissende pelikanen, voldoende om een half uurtje foto’s te schieten.

Tegen de middag ben ik alweer drijfnat van het zweet dus besluit ik effe het water in te duiken. Tien minuten in het water zonder t-shirt is voldoende om mijn schouders te verbranden, dus er vlug weer uit en de veiligheid van mijn kamer te gaan opzoeken, met zijn verkwikkende koede douche en airco. Dan nog wat chillen op het strand, het laatste avondmaal in Isabela en vroeg gaan slapen want de ferry naar Santa Cruz vertrekt om 5u30 *slik*