Bueno, de esta semana, todo está en Español, claro.

Zo begon de Spaanse les. Ik had nog maar pas mijn inschrijvingsgeld betaald, en het was al gedaan met Engels. De sales manager schakelde vlot over en ik moest zwemmen of verzuipen.

Laat ons eerlijk zijn, het was eerst effe verzuipen vooraleer ik al hoestend en proestend terug boven kwam. De avondlessen Spaans in Belgie zijn al even geleden en hoewel herhaling op de planning stond, is dat niet gelukt.

’s Morgens was ik gepakt en gezakt naar de school afgezakt, want voor de rest van de week verbleef ik bij een gastgezin, een goede manier om Spaans te oefenen. Ondertussen was het weer wel omgeslaan. Net nadat ik de school binnenstapte, begon het te gieten. Blijkbaar was de zon van vorige week abnormaal voor deze tijd van het jaar, de regen daarentegen is normaal.

De leraar Luis was niet op tijd binnen en dus een beetje mojado. Konden we direct beginnen praten over het weer :-) Nog even de hele familie afgaan, met namen, hobbies en wat niet, daarna ging het een andere richting uit. Ik had een continue gesprek verwacht, maar het was blijkbaar duidelijk dat mijn kennis wel wat opgefrist kon worden. Basis grammatica en vocabulaire werden afgewisseld met uitdrukkingen die veel gebruikt worden, op reis, en in Ecuador/Zuid-Amerika. Het Spaanse Spaans kwam al vlug op de tweede plaats.

Vier uur privéles is anders wel lastig, ik was dan ook redelijk versleten. Gelukkig was het gestopt met regenen want het was 20 minuten wandelen naar het gastgezin. Mijn begeleiders waren Peter & Dixie, een gepensioneerd Canadees koppel, die er ook verbleven. Die hadden zo maar eventjes een huisje gekocht in Ecuador, om er de koude Canadese winters te ontvluchten.

Laura, de moeder des huizes, bleek een superlieve gepensioneerde weduwe te zijn, die er samen met haar zoon Santiago woonde. Ik kreeg er een mooie kamer met een eigen badkamer, grote luxe na de guesthouses van vorige week. De eerste gesprekken verliepen nogal moeizaam, zoeken naar woorden, zinnen, slechte vertalingen, … Laura en Santiago waren echter ongeloofelijk geduldig en verbeterden waar nodig. Het hielp dat Santiago Engels kon, om niet steeds te moeten grijpen naar Spanishdict. Tegen het einde van de avond hadden we echter al redelijk wat gebabbeld over koetjes, kalfjes, beide families, het weer in Belgie, reizen, …

De volgende dagen waren meer van hetzelfde. ‘s Morgens kreeg ik een lekker ontbijt, in de voormiddag studeerde ik wat en ging daarna door het stad wandelen op zoek naar de dingen die ik in Belgie vergeten ben, maar wel nuttig zijn. Voor de les (enkel in de namiddag) een almuerzo gaan eten voor $2-3, dan 4 uur luisteren en schrijven, en af en toe een zin proberen te vormen, om dan ‘s avonds lekker te eten bij Laura en daarna nog wat te converseren. Luis was meer fan van verhalen vertellen dan een gesprek voeren, waarschijnlijk omdat ik niet voldoende Spaans kan om vlot mee te praten, maar ik leerde er veel over Ecuador, politiek (nieuwe verkiezingen aub) en economisch (olie, bananen en garnalen). Ik mocht wel af en toe een uitleg doen over Belgie en hij was wel blij dat hij wat bijleerde: “7 regeringen, zot” en “hoezo, Belgie heeft chocolade, is dat niet Zwitserland?”. Bij Laura thuis ging het er al wat vlotter aan toe, want daar moest geen les gegegeven worden. Ze maakt graag tijd om te praten met haar gasten. Tegen het einde van de week ging het al wat vlotter dan in het begin, maar er is nog veel werk aan de winkel voordat het echt vlot gaat zijn (lees “niet deze reis”).

Woensdag stond er nog een extracurriculaire activiteit die ik wél wilde doen (de salsa les had ik overgeslaan): kookles, met op het menu Llapingachos. Aardappeltortillas, met ei, chorizo, avocado en pindadsaus. Geen lichte maaltijd. Conversaties waren in het Engels tot de kokkin er kwam bijstaan.

En toen zei Peter op een morgen “ah kijk, je kunt de Cotopaxi zien vandaag”. Dat was voldoende voor mij om mijn ontbijt even te laten staan en met mijn fototoestel naar het dakterras te lopen. Een hoop foto’s later kon ik terug verder eten en zag ik em rustig terug verdwijnen in de wolken.

Andere random zaken:

• nieuwe dagrugzak gekocht, niet de lelijkste van de winkel maar het scheelt niet veel
• jeans is gekrompen in de was, volgende keer duidelijk maken dat ze die moeten wassen op 30 graden, anders kan ik er niet meer in
• wegens een last minute meeting van de lesgevers heb ik nog 2 uur les te goed, maar die mag ik ook in de school in Cuenca volgen

Verder nog wat random foto’s, getrokken met mijn gsm over de afgelopen dagen.

Morgen naar de Galapagos eilanden! Het zal waarschijnlijk een tijdje stil blijven hier, want ik las hier en daar dat het internet daar nog niet echt doorgebroken is.