Even de blog op on-hold zetten om te berichten in realtime. Er zijn wat dingen gebeurd de laatste dagen in Zuid-Amerika die mijn plannen wat veranderd hebben. Dus ik ga even deze toelichten, vooraleer de draad op te pikken na mijn voet incident.

Een paar dagen geleden zat ik in het zuiden van Ecuador. Aangezien er wat berichten waren dat de grenzen gesloten zouden worden voor Europeanen, heb ik de grens met Peru overgestoken, om niet vast te zitten in Ecuador voor onbepaalde tijd. Onderweg hebben we wat medische controles gehad, waarbij de temperatuur genomen werd van voornamelijk de blanken. De grensovergang zelf was traag, maar viel wel mee. Na een stempel aan de Ecuadoriaanse zijde, kon ik nog wat dollars wisselen tegen soles, voor een schappelijke prijs. Ik wandelde de brug over, om aan de Peruaanse zijde wat meer te wachten, nog eens temperatuur gemeten kregen, maar deze keer met een thermometer onder oksel ipv eentje op afstand … Daar hoorde ik nog dat Ecuador om 20u zijn grenzen zou sluiten. Dus nog net op tijd buiten!

De rest van busrit naar Jaén was weinig noemenswaardig, de uitzichten waren wel mooi, we bleven door de Andes rijden, door diep uitgesneden dalen en bergen. Jaén bleek een weinig interessante stad te zijn. Een slechte hostel, dinner en ontbijt later, vond ik er een minibus richting Chachapoyas. Zoals steeds is een minibus voor minimensen met minibenen, gelukkig kwam er na 2 uur een plaatsje vrij op de achterbank met beenruimte. Aangekomen in Chachapoyas vond ik een OK hostel voor weinig geld, dus ik was gesettled voor de komende dagen. Er is hier veel te bezoeken in de buurt, van Inca ruines tot watervallen, dus ik was van plan om even te blijven.

’s Avonds was ik wat dingen aan het opzoeken en was ik van plan om nog eens een blogpost te schrijven. De eigenaar kwam echter plots af met de mededeling dat de president een mededeling zou doen. Bleek dat die de noodtoestand afkondigde …
Even wist ik niet wat dat betekende, maar hij legde dat vlug uit. De komende 15 dagen moet iedereen binnenblijven, de politie en het leger zullen op straat zijn om daarvoor te zorgen. Even slikken want dat stond niet op mijn planning. Er waren ook vele vragen: kunnen we echt niet naar buiten, wat met eten, wat met geld, wat met … Ik kon even checken met Pieter, die in Lima woont. Tijd om naar Lima te geraken, om daar te crashen, leek er niet te zijn, maar ook hier was de berichtgeving weer tegenstrijdig. Volgens de eigenaar van de hostal ging het verbod in om 8u ‘s morgens, terwijl Pieter zei dat het pas 11u ‘s avonds was. Er waren hier ook een paar andere Vlamingen, die de ambassade probeerden te bereiken, maar die bood weinig hulp. ‘s Avonds uiteindelijk nog naar de winkel geweest voor wat eten, waar het duidelijk werd dat de Peruvianen het ook tijd vonden om wat te hamsteren. Alles verliep echter rustig en er leek niet zoveel aan de hand. Dus ook maar meedoen en wat pasta, rijst, tomatensaus, groenten, fruit en een fles rode wijn kopen. Ik deed nog een laatste wandeling samen met wat andere mensen.

Na een slechte nacht werd ik wakker met de mededeling dat we tot 23u vrij mochten rondlopen. Dus er was gisteren toch nog tijd om in Lima te geraken, maar nu bleek dat echt wel te laat te zijn. Een vlugge check van de bussen bevestigde dat, er was geen enkele meer die zo ver ging. Er werd veel geklapt in de hostel, of er nog opties waren, berichten van andere reizigers in Peru, facebook checken. Maar veel lijkt er niet meer aan te doen.

Dus nog even naar de markt voor wat extra fruit en groenten, oregano, look en gember, nog eens naar de minimarket voor wat koeken en misschien nog een fles wijn. Ook kon ik een simkaart op de kop tikken, net voor de winkel sloot. Ongelimiteerd internet voor 15 euro, maar de verbinding suckt wel, je kunt ook niet alles hebben duidelijk. Voor de zekerheid verhuisde ik ook van de slaapzaal naar een prive kamer, die 3 keer zoveel kost. Ik ben dan wel gierig, maar je moet weten wanneer je dat niet moet zijn, en dat is, onder andere, de Galapagos en opgesloten zitten in een guesthouse in Peru.

Dan terug naar de GH en settelen voor een 15tal dagen zeker. Ik kon nog eens bellen met het thuisfront, waar het ook niet allemaal koek en ei is. Pieter bevestigde dat de situatie in Lima ook weinig ideaal is, want de winkelrekken zijn er een beetje leeg. Misschien heb ik sjans dat ik hier zit, ik ken alvast een plek die veel erger had kunnen zijn, zoals Jaén bvb, of een slechte guesthouse. Ik ken ook veel plekken waar het veel beter zou zijn, zoals een cruiseboot op de Galapagos. Of gewoon in een ander land, waar je wel nog vrij kunt rondwandelen. Maar ik zit hier vast, dus ik kan er maar beter het beste van maken. En dat is vanavond Pan Con Tomate, want ik heb nog olijfolie en look mee van Ecuador (dat komt nog in een volgende blogpost over iets dat gebeurd is een week of 2 geleden, wat nu heel ver lijkt). Daarna zit iedereen even samen voor wat mededelingen van de eigenaar van de guesthouse, we zitten hier tenslotte met 25 en we gaan moeten overeenkomen. Kleren wassen, eten koken, kuisen, … er zijn veel dingen die we waarschijnlijk zelf gaan moeten doen, naast samenleven op een kleine plaats. Er worden ook al wat plannen gemaakt voor activiteiten, zodat er wat bezigheid is.

Ik maak ondertussen al wat plannen voor mezelf, want ik heb mijn laptop bij, er is wifi en ik heb een simkaart als backup. Ik kreeg al spontaan uit verschillende hoeken de opmerking dit misschien wel goed is om de blog in te halen. En dat komt eraan, maar eerst even deze erdoor krijgen.
Misschien ook even mijn lokale development omgeving fixen en wat verderwerken aan de technische kant van de blog. Daarnaast zal ik misschien ook eens online kijken om een job te versieren, als ik dan toch vastzit hier en niet verder kan reizen, kan ik mezelf misschien nuttig maken, en als het meezit, wat geld verdienen, wie weet.

’s Morgens word ik wakker en na een blik op straat lijkt die redelijk leeg. Maar geen tanks in het straat, dus dat is goed. Ik mag van de eigenaar naar buiten en vind daar eenzelfde stad als gisteren maar veeeeeel rustiger. Wat politie en wat militairen in de straat, maar geen controles zoals de eigenaar had voorspeld. Ik vond mijn goede bakker niet meer, maar wel wat fruit op de markt, waar het business as usual is. De prijzen gaan duidelijk wel al een beetje omhoog. Na het ontbijt vul ik mijn dagboek aan, een goed moment om de gebeurtenissen van de afgelopen dagen even op een rijtje te zetten. Daarna schrijf ik deze blogpost (kind of the 4th wall?). Hierdoor mis ik wel de eerste Spaanse les …

---

Nota van de auteur: is dit nog nodig? Ik ben momenteel in livetime bezig toch. Ik probeer de komende dagen om wat live te verslaggeven, naast de beloofde blogposts over mijn tijd in Ecuador. Let op, het kan wel emotioneel worden.