Na de vroege ochtendwandeling in het Research Center had ik wel zin in een koffie, dus ik met pak en zak naar mijn favoriete koffiebar. Is dat spel wel gesloten zeker! Dan maar ticketje voor de ferry gaan kopen, gelukkig mag ik er mijn grote rugzak achterlaten. Bij een routinecheck van mijn rekening zie ik dat die onder nul staat, vergeten aan te spekken met het slechte internet hier. Dan maar effe laptop uithalen in de haven en via tethering een overschrijving doen. Tegen de middag ben ik het doelloos rondtjolen beu (koffiebar is niet opgegaan ondertussen), ik wil naar San Cristóbal.

De organisatie van de ferries is echter nog steeds even erg. Een half uur en veel gevraag en gezaag later zit ik dan toch op een ferry. Komt er naast mij een vrouw met een kleinen zitten, op zich geen probleem, maar blijken die later volledig zeeziek te zijn. De kleine kotst eerst alles onder, daarna zijn moeder ook. Lekker geurtje voor de rest van de tocht.

Na aankomst op San Cristóbal zet ik koers naar het hostal dat ik reeds gecheckt had, blijkt die volzet te zijn. Dan maar naar mijn 2e keus, blijkt een mooi spel met hangmatten te zijn, dat wel iets duurder, maar ook properder is. Daarna ga ik wat rondstruinen in het stad, veel te doen rond Valentijn hier, er staat een podium en al. Verder zijn er lekkere ijsjes. Ik doe zelfs eens zot en koop de lokale pils in de winkel. Helaas blijkt de Endemica niet veel beter te zijn dan de Pilsener. Terug naar alcoholloze maand dan maar.

De dag erna is een snorkeldagje. Eerst was gaan afgeven en een duik naar Kicker Rock boeken, dan masker en snorkel huren en te voet op weg. Al vlug blijkt dat het weer op San Cristóbal iets weg heeft van Isabela: heet en branderig. Eerst naar La Loberia, daar effe aanmelden en direct het water in. Helaas is er hier (momenteel?) niet zoveel te zien. Dus terug het water uit en wat opdrogen onder een struik, zoals de locals. Na een uurtje pak ik mijn boeltje in en wandel ik de lange weg terug, voorbij de stad, en naar Tijeretas, waarvan ik weet dat het goed snorkelen is. Ik moet tot aan het eind van de baai zwemmen, maar daar kom ik een stingray, een schildpad en een speelse zeeleeuw tegen. Daarna verder naar het verste strand dat te voet bereikbaar is. De weg ernaartoe blijkt moeilijker te zijn dan gedacht, over scherp vulkanisch gesteente en door mangrovebossen. Mooi, en bij aankomst blijkt het strand ook een voltreffer. Weer een plaatsje onder een struik gevonden en vandaar wat observeren. Totdat ik af en toe kopjes boven water zie komen. Bij nader onderzoek blijken het schildpadden te zijn en zo te zien zijn ze met veel. Dus snorkel en masker op en hup het water in. Veel rotsen maken de entry niet gemakkelijk, maar al vlug ben ik omringd door schildpadden die in de stroming aan het eten zijn. Domweg mijn gopro vergeten natuurlijk, dus even terug, gopro mee, en terug het water in. Samen met de schildpadden word ik door de golven heen en weer gegooid, ondertussen wat foto’s en filmpjes van de schildpadden aan het maken. Mooi zicht toch weer! ‘s Avonds nog een visje gaan eten en dromen van hamerhaaien.

Duikdag is aangebroken, na het ontbijt naar de duikshop, daar kennismaken met de andere duikers, en de snorkelaars die blijkbaar met dezelfde boot meegaan. Beetje lastiger dan gedacht, zo met 20 man in een kleine boot, zeker als je je duikmateriaal moet aandoen. Bij de eerste duik belanden we bijna direct in een megagrote school vissen. Je weet dat ie groot is, als plots het licht uitgaat en je je dive master niet meer ziet als hij 5 meter verder zwemt. Zotte boel. Helaas geen hamerhaaien deze keer. Wel wat koraal dat ik voordien nog niet gezien had. Tweede duik gaan we naar andere plaats, in de hoop daar wel wat haai activiteit te vinden. Een paar schildpadden komen we wel tegen, maar geen haaien meer, spijtig. Dan nog effe aan het strand en met de naturalist gids naar het mangrovebos, waar we gebeten worden door zandvliegen. Dan nog wat klappen aan het strand en terug naar de haven. In de namiddag gebeurt er niet veel meer, uitgenomen wat luieren in een hangmat

De laatste dag op San Cristóbal, en op de Galapagos, spendeer ik zoals de eerste dag. Eerst wat snorkelen aan Tijeretas, dan naar Playa Baquerizo, waar de schildpadden nog altijd aanwezig zijn, beetje slapen, dan terug naar guesthouse en dan nog vlug eens naar La Loberia, om te gaan zien naar het vogelkijkpunt. Beetje later dan verwacht, zet ik een spurtje, om tot de constatie te komen dat er niets te zien is. De vogels zijn gaan vliegen. Tijdens het spurtje terug komt de parkwachter me al tegemoet, want “cerrado a las seis”. Ik maak nog vlug wat zonsondergang foto’s vooraleer samen met de gezapige locals weggejaagd te worden. ‘s Avonds vind ik nog een BBQ plaatsje, aangeraden door Canadezen, waar ik diezelfde Canadezen tegenkom. Dan voor de laatste keer gaan slapen op de Galapagos. *snif*

’s Morgens vroeg op, rugzak maken, ontbijtje eten, nog vlug gaan zien voor een t-shirt, want mijn snorkel tshirt is er nu wel aan voor de moeite. Op de eerste dag in de Galapagos had ik per ongeluk een scheur gemaakt, het was dan ook al een oud t-shirt, waarna het gedegradeerd werd tot snorkel t-shirt. Daarna is het alleen maar erger geworden, met al die haaien en zeeleeuwen die een hapje PJ kwamen proeven. Hij heeft alle aanvallen mooi afgeslaan, maar zelf heeft ie het niet overleefd. Na de laatste foto (wat een kleurencombinatie ook zeg) heb ik er de schaar in gezet en nektapijtjes gemaakt voor mijn pet (die te klein blijken te zijn, maar dat komt later).

Het stad bleek in de ban te zijn van Unification Day of zo, want er is een hele parade van ministeries, verschillende afdelingen van het leger, scholen, ziekenhuizen, … van de Galapagos. Ik vind echter in al die drukte een leuke ‘bluefooted boobie’ t-shirt en ben ermee weg. De luchthaven is te voet bereikbaar, 10 minuten later ben ik er dan ook. Dan nog wat stress want volgens mijn boarding pass begint boarding binnen de 2 minuten, ook al ben ik anderhalf uur te vroeg. Na een stressy baggagecontrole blijkt daar helemaal niets van aan te zijn en anderhalf uur later zit ik op een vliegtuig richting vasteland.

Het is een fantastisch avontuur geweest, deze Galapagos eilanden. Het heeft een zak geld gekost, voornamelijk de cruise en het vele duiken, maar het was het waard. Zeker voor herhaling vatbaar :-)