’s Nachts ging de tocht verder naar San Cristóbal, waar we wakker werden aan Punta Pitt. Daar deden we een mooie wandeling, die voor een keer wat langer was dan een halve kilometer. Bluefooted boobies, redfooted boobies en zeeleguanen passeerden de revue, alsook mooie rotsformaties.

Het snorkelen was deze keer ietsje minder, maar de kok zorgde voor de vis door ceviche klaar te maken. Voor 1 keer mochten we buiten op het dek eten. Er werden ook foto’s genomen voor de website/folders, dus mogelijks staat mijn smoelwerk volgend jaar te grijnzen op een poster van Unigalapagos, al lijkt de kans klein :-) Daarna verplaatste de boot zich naar Kicker Rock, waar we nog eens gingen snorkelen. Een rots in het midden van de zee zorgt altijd voor veel leven en we werden al vlug beloond met roggen, schildpadden en ik kreeg zelfs even een paar hamerhaaien te zien, ook al was het maar voor 5 seconden.

De boot meerde ‘s avonds aan in Puerto Baquerizo Moreno, de hoofdstad van de Galapagos. De dag erna reden we even naar het Turtle Breeding Center (elk eiland heeft er wel eentje), daarna namen we afscheid van een aantal mensen, die slechts 4 dagen op de boot hadden.

In de namiddag mochten we de nieuwe opvarenden verwelkomen, waarbij ik dan toch een roomie kreeg. Daarna kregen we … vrijaf. Niet de manier hoe ik mijn dag zou vullen als ik op cruise was, maar goed, Galo raadde me aan om te gaan snorkelen in een baai op een kwartiertje wandelen. Zo gezegd, zo gedaan en ik had er geen spijt van: 5 minuutjes een schildpad observeren om uiteindelijk gestoord te worden door 2 zeeleeuwen die elkaar najaagden. Nadien nog even de stad checken en informeren voor een guesthouse, aangezien ik hier binnen een dag of 4 terugkom. ‘s Avonds valt er na de briefing nog iemand flauw, die had nog niet door dat je veel water moet drinken in Ecuador …

’s Morgens werden we wakker voor Isla Española, waar we gingen zien naar de zeeleguanen. Deze hebben hier een andere kleur, reden onbekend, maar wel mooi. De zoektocht naar de laatste albatros leverde niets op, maar we kregen wel nog een hoop Nasca boobies te zien.

Daarna gingen we snorkelen aan Gardner Bay, waar de zeeleeuwen wat kwamen spelen met mij. Daarna gingen we aan land op Gardner beach, waar iedereen mocht doen wat ie wilde. Na wat kiekjes van de lokale zeeleeuwenkolonie ging ik nog wat snorkelen, want dat doe ik tenslotte graag. Het was ver zwemmen, maar het was wederom de moeite, zelfs even met een ongehaaste baby whitetip shark kunnen meezwemmen. ‘s Avonds was de maan voldoende afwezig om van de sterren te kunnen genieten, ik was al bijna vergeten hoe zo’n melkweg eruit ziet, machtig!

De volgende morgen werden we weer wakker voor een ander eiland, Floreana. Na een vroeg ontbijt gingen we aan land op zoek naar flamingo’s. Die waren niet moeilijk te spotten, er waren er genoeg. Geen populaties zoals in Afrika, maar wel de Galapagos variant. Daarna gingen we roggen vissen in de branding. Het werd al vlug duidelijk waarom die zich daar ophouden, want we zagen in diezelfde branding ook een haai die op zoek was naar voorgenoemde roggen. Verder dreven er tientallen schildpadden voor de kust, want het zand achter het strand wordt ‘s nachts gebruikt om eieren te leggen. Daarna deden we een drift snorkel, gewoon met de stroming meegaan. Helaas beetje lastig als je iets ziet, dat je graag wat langer zou willen bekijken :-) Wederom ferm de moeite wel.

Voor de lunch gingen we aan land bij Post Office bay, een oude postbus die gebruikt werd door vissers, avonturiers en andere vaarders een paar eeuwen geleden. We zetten de traditie verder door onze eigen postkaarten achter te laten en zelf een paar postkaarten mee te nemen om die te bezorgen bij terugkeer in eigen land. In de namiddag bezoeken we het oudste gebouw van het eiland en krijgen we wat roddels te horen over de eerste Europese inwoners van de Galapagos. Ietwat minder interessant, want de meesten komen toch voor de natuur.

Daarna terug naar de boot voor het laatste avondmaal, contactgegevens uitwisselen, fooien uitdelen aan de crew. Die laatsten hebben er duidelijk al wat minder zin in, want het is het einde van hun shift, morgen heeft iedereen verlof. Helaas ook valies maken, wat na een week alweer een zootje geworden is.

De volgende morgen doe ik nog het bezoek aan het Charles Darwin center op Santa Cruz, dat heel vroeg in de morgen plaatsvindt, want er heeft iemand een vroege vlucht. Na het afscheid mag ik terug mijn eigen ding doen.

Daarmee zit mijn Galapagos cruise erop. Het was zeer de moeite! Het feit dat het een luxeboot was, heeft er ook wel wat aan geholpen. Je krijgt er ook eens een ander soort mensen te zien, die je normaal niet gaat tegenkomen in een hostel of slaapzaal :D Verder zou ik zelf meer activiteiten doen, maar dat zal voor de volgende keer zijn, met mijn eigen boot of zo …

---

Nota van de auteur: Onder de noemer “Bridging the gap, one post at a time” ga ik proberen de komende dagen wat asocialer te zijn, zodat ik er nog wat posts kan bijplakken.