Na 10 uur niet slapen op een bus worden we om 5u30 gedropt aan het busstation. Das natuurlijk veel te vroeg voor de guesthouse. Samen met 2 kompanen van de Uyuni tocht ga ik iets eten en een koffie drinken, al is het vooral een douche waar ik op aan het wachten ben.

In de guesthouse vragen ze een extra fee voor het ontieglijk vroeg inchecken, maar dat blijkt 2,5 euro te zijn en dat vind ik wel nog net OK. Ik ga eerst een uurtje liggen, dan een douche, dan nog een uurtje liggen en dan beslis ik om toch eens in gang te schieten. Vanop het dakterras kan ik al even de immense grootte van de stad in mij opnemen. Tegen alle heuvels staat er onnoemlijk veel huizen, in het “dal” (eigenlijk de rivierbedding van vroeger) staan er grote torens. Ik begin met een wandelingetje maken in de buurt, op basis van een plannetje in de Lonely Planet. Ik passeer wat mooie pleintjes met enkele oude koloniale gebouwen, sommige in betere staat dan anders.

Goed anderhalf uur later sta ik in de toeristische straat met de parapluutjes, met veel winkeltjes. Daar is ook de heksenmarkt, die o.a. llama fetussen en thee tegen covid verkopen. Ik ga effe checken naar een tour organisatie om een trekking mee te doen, maar dat gebouw staat te koop. Mogelijks hebben ze niet genoeg thee tegen covid gedronken. Ik ga nog even naar een uitkijkpunt, maar het probleem daarmee is dat die hoog ligt, en dat klimmen blijft wel lastig hier op 4000 meter. Voor de grap passeer ik nog eens aan de markt. Het is rustig, dus ik moet een vrouwtje wakker maken, maar ze is direct wakker genoeg om mij in de zak te zetten bij de prijs van een mango. Bij het vlees kijk ik enkel eens en bedenk ik dat ik misschien toch iets meer voor de vegetarische optie moet gaan, als die er iss. Daarna terug naar guesthouse, voor wat relaxen.

Slapen blijft moeilijk, maar de rode wijn heeft geholpen denk ik. Na een mager ontbijt vertrek ik terug vol goede moed. Ik ga eerst langs bij een ander tour agentschap om een trektocht te boeken voor morgen. Daarna begin ik aan een rondje van de teleferico’s. Ik moet opgeven welke lijnen ik allemaal wil doen, ik kies er 5 en ben ervan af voor 2 euro. Eerst even naar El Alto, de nieuwe stad die 300 meter hoger ligt dan centraal La Paz. Mooie uitzichten van daar en het is zondag, dus er is een megagrote markt aan de gang. Gewaarschuwd voor diefstal ga ik er niet te diep in, ik moet tenslotte ook verder met mijn teleferico toer.

Ik ga eens zien naar het centraal station, maar daar is duidelijk al jaren geen trein meer gepasseerd. De enige 2 wagons die er staan, zijn veranderd in restaurantjes. Daarna gaat het verder met de teleferico en de stad blijft veranderen. Uiteindelijk ben ik aan mijn eindpunt en ga ik wat eten en drinken. Ik kom nog het grappigste verkeersbord tegen dat ze hier hebben, eentje dat de bestuurders aanspoort om voetgangers voorrang te geven. De regel hier, en overal in Zuid-Amerika lijkt mij, is dat ze je niet actief gaan proberen omver te rijden, maar dat is het dan ook wel. Na die lachbui begeef ik mij terug naar de guesthouse, voor nog wat admin en om mijn rugzak te maken voor de trektocht van morgen.

---

Nota van de auteur: Nog snel gepost in mijn laatste uren in La Paz, en deze keer wel een redelijk korte post, hah.